تأثیر هوش سازمانی بر یادگیری سازمانی با توجه به نقش تعدیل‌کنندۀ خودتوسعه‌ای کارکنان شرکت بیمۀ پارسیان

این پژوهش با هدف تبیین تأثیر هوش سازمانی بر یادگیری سازمانی با توجه به نقش تعدیل‌کنندۀ خودتوسعه‌ای کارکنان در شرکت بیمۀ پارسیان انجام شد. روش پژوهش بر مبنای گـردآوری داده‌هـا، توصیفی- پیمایشی انتخاب شد. جامعۀ آماری پژوهش را 260 نفر از کارکنان شرکت بیمۀ پارسیان تشکیل دادند کهبا استفاده از فرمول کوکران، 152 نفر به روش نمونه‌گیری تصافی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های هوش سازمانی آلبرخت (2003)، یادگیری سازمانی نیفه (2001)، و خودتوسعه‌ای کارکنان جورج و سینگ (2009) استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها از طریق آزمون رگرسیون خطی ساده و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزارهای SPSS و  AMOSنشان داد که هوش سازمانی و مؤلفه‌های آن (چشم‌انداز استراتژیک، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه، اتحاد و توافق، به‌کارگیری دانش، و فشار عملکرد) با توجه به نقش تعدیل‌کنندۀ خودتوسعه‌ای کارکنان بر یادگیری سازمانی تأثیر دارند.